بدنبال عید قربان و کشتار حیوانات توسط مسلمانان، اینک روز شکرگزاری و کشتار بوقلمون ها فرا رسید!!!
نمی فهمم چرا جشن ها و شکرگزاری های انسانها اغلب با خونریزی و کشتار حیوانات همراه است؟!
چرا برای جشن و شکرگزاری، بجای کشتن حیوانات نان و شیرینی درست نمی کنند؟
چرا برای شکرگزاری درخت نمی کارند؟
چرا در اینگونه جشن ها با جمع آوری کمک های مالی به تنگدستان و مستمندان دیگر کشورها کمک نمی کنند؟
چرا در این روزهای جشن ( تنها در روزهای جشن ) کشتار انسانها و حیوانات را متوقف نمی کنند؟
چرا در باور و فرهنگ انسانها، جشن به مفهوم کشتار و شکمچرانی؟
چرا در این روزهای جشن...
انسان‌های اولیه برای به دست آوردن ترحم خدایان دست به قربانی کردن حیوانات و انسانها می‌زدند.
مسلمانان عقب مانده و مرتجع که هنوز طرز تفکرشان مانند عرب های ١٤٠٠ سال پیش است، بیاد ابراهیم و پسرش وحشیانه و بی رحمانه حیوانات را می کشند.
و در کشورهای به اصطلاح مترقی و پیشرفته مانند آمریکا و کانادا هم بوقلمون های بیچاره را برای شکرگزاری می کشند!
(!Happy Thanksgiving) روز شکرگزاری خجسته باد!!! درفیلمی که مخفیانه توسط فیلبرداران شفقت برای حیوانات (Mercy For Animals ) از مزرعه پرورشی ( Butterball ) در آمریکا گرفته شده نشان می دهد که کارگران چگونه بوقلمون ها را با لگد و چوب می زنند و از بال و گردن، آنها را گرفته و محکم بر زمین می کوبند...
در آمریکا، سالانه، بیش از ٣٠٠ میلیون بوقلمون پرورش داده می شود که به طرز فجیعی کشته می شوند. بیش از ٤٥ میلیون در روز شکرگزاری و ٢٢ میلیون برای کریسمس تا شکمچرانان آمریکایی با خوردن آنها بابت برکت هایی که خداوند(؟!) به مردم ارزانی کرده سپاسگزاری کنند.
چکیده ای از زندگی سراسر درد و شکنجه یک بوقلمون مزارع پرورشی، پیش از آنکه با بیرحمی و قساوت تمام کشته شود و بر سر میز شام جشن شکرگزاری قرار گیرد:
زندگی سراسر از درد و شکنجه ی یک بوقلمون مزارع پرورشی سه ساعت پس از تولدش آغاز میشود. سه ساعت پس از تولدش منقار و سه انگشت پایش را قطع میکنند و این ها همه بدون بیهوش کردن! برای کوتاه کردن، منقار را میان دو تیغه فلزی داغ قرار میدهند و این باعث یک عمر درد و رنج میشود.
دلیل قطع انگشتان پا و بریدن منقار که آنرا بسیار "ضروری" میدانند، این است که مانع شوند بوقلمون ها از سر ناامیدی و بدبختی با گاز گرفتن و چنگ انداختن، یکدیگر را از این عمر سراسر درد و شکنجه خلاص کنند. آنها محکوم هستند یک عمر زجر بکشند تا زمان کشتارشان فرا رسد.
در مزارع پرورشی هزاران هزار پرنده بصورت فشرده نگهداری میشوند. در محیطی بسته و در حالیکه بوی تند آمونیاک ناشی از ادرار خود را تنفس میکنند. آنها تمام طول زندگی کوتاه خود را تحت این شرایط زجرآور که باعث زخمی شدن پا، تخریب ریه ها، و سوزش شدید چشم میشود، به انتظار مرگ می نشینند. البته این سوای سرخوردگی عاطفی، استرس، و در نهایت دیوانگی است. برای زنده نگه داشتن آنها را در این جهنم تا زمان کشتار، به آنها همچنین یک رژیم غذایی مداوم حاوی آنتی بیوتیک داده می شود.
جوجه بوقلمون ها ٣ تا ٦ ماه در این شرایط دردناک زندگی می کنند. بدون هوای تازه، بدون امکان حرکت، بدون آرامش و آزادی تا زمان مرگشان فرا رسد.
در این هنگام آنها را بدون توجه به شرایط آب و هوایی درون کامیون ها، بر روی هم انباشته می کنند و به کشتارگاه می برند. در آنجا از پا آویزانشان می کنند و گلوی آنها را می برند و سپس درون دیگ آبجوش می اندازند تا پرهایشان را راحت تر جدا کنند. در این هنگام بسیاری هنوز زنده هستند و نفس می کشند...
اینهمه شکنجه و رنج برای شام شکرگزاری!
تصاویری از مراسم جشن شکرگزاری و سرانجام پرنده ای که زمانی سمبل ملی آمریکا بود...
برای تماشای زندگی دردناک بوقلمون ها از ابتدای تولد تا مرگ اینجا را ببینید
فیلمی از زندگی جوجه بوقلمون های تازه بدنیا امده
فیلمی از کشتار بوقلمون ها به روش انسانی و شفقت آمیز!
چرا این خدایان، همه تشنه ی خون هستند؟
در این رابطه بخوانید
کشتار حیوانات: حرص و ولع انسانها به خونریزی؛ به بهانه ی جشن و سنت و انجام وظایف دینی
بخش سوم: جشنواره «گادهیمای»
آئین هندو و احترام به موجودات زنده، به ویژه گاو!
بخش دوم: عید قربان
بخش نخست: فستیوال جزایر فارو
چرا برای جشن و شکرگزاری، بجای کشتن حیوانات نان و شیرینی درست نمی کنند؟
چرا برای شکرگزاری درخت نمی کارند؟
چرا در اینگونه جشن ها با جمع آوری کمک های مالی به تنگدستان و مستمندان دیگر کشورها کمک نمی کنند؟
چرا در این روزهای جشن ( تنها در روزهای جشن ) کشتار انسانها و حیوانات را متوقف نمی کنند؟
چرا در باور و فرهنگ انسانها، جشن به مفهوم کشتار و شکمچرانی؟
چرا در این روزهای جشن...
انسان‌های اولیه برای به دست آوردن ترحم خدایان دست به قربانی کردن حیوانات و انسانها می‌زدند.
در آمریکا، سالانه، بیش از ٣٠٠ میلیون بوقلمون پرورش داده می شود که به طرز فجیعی کشته می شوند. بیش از ٤٥ میلیون در روز شکرگزاری و ٢٢ میلیون برای کریسمس تا شکمچرانان آمریکایی با خوردن آنها بابت برکت هایی که خداوند(؟!) به مردم ارزانی کرده سپاسگزاری کنند.
چکیده ای از زندگی سراسر درد و شکنجه یک بوقلمون مزارع پرورشی، پیش از آنکه با بیرحمی و قساوت تمام کشته شود و بر سر میز شام جشن شکرگزاری قرار گیرد:
زندگی سراسر از درد و شکنجه ی یک بوقلمون مزارع پرورشی سه ساعت پس از تولدش آغاز میشود. سه ساعت پس از تولدش منقار و سه انگشت پایش را قطع میکنند و این ها همه بدون بیهوش کردن! برای کوتاه کردن، منقار را میان دو تیغه فلزی داغ قرار میدهند و این باعث یک عمر درد و رنج میشود.
جوجه بوقلمون ها ٣ تا ٦ ماه در این شرایط دردناک زندگی می کنند. بدون هوای تازه، بدون امکان حرکت، بدون آرامش و آزادی تا زمان مرگشان فرا رسد.
در این هنگام آنها را بدون توجه به شرایط آب و هوایی درون کامیون ها، بر روی هم انباشته می کنند و به کشتارگاه می برند. در آنجا از پا آویزانشان می کنند و گلوی آنها را می برند و سپس درون دیگ آبجوش می اندازند تا پرهایشان را راحت تر جدا کنند. در این هنگام بسیاری هنوز زنده هستند و نفس می کشند...
اینهمه شکنجه و رنج برای شام شکرگزاری!
تصاویری از مراسم جشن شکرگزاری و سرانجام پرنده ای که زمانی سمبل ملی آمریکا بود...
فیلمی از زندگی جوجه بوقلمون های تازه بدنیا امده
فیلمی از کشتار بوقلمون ها به روش انسانی و شفقت آمیز!
در این رابطه بخوانید
کشتار حیوانات: حرص و ولع انسانها به خونریزی؛ به بهانه ی جشن و سنت و انجام وظایف دینی
بخش سوم: جشنواره «گادهیمای»
آئین هندو و احترام به موجودات زنده، به ویژه گاو!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر