فرزاد صیفیکاران: طی یک ساله گذشته، خصوصا بعد از کشته شدن ژینا (مهسا) امینی، عکسهای بسیاری از جانباختهها -عمدتا زنان و دختران- به وسیله هوش مصنوعی بازسازی شده و حتی گاها این عکسها به رسانهها هم راه پیدا کرده است و مورد آخر آرمیتا گراوند که خوشبختانه زنده است.
به نظر من این کار به هیچ عنوان درست نیست، نه تنها در مواردی برای بسیاری تشخیص اینکه عکس واقعی نیست دچار است، بلکه چهرهای غیرواقعی از این عزیزان را بازنمایی میکند.
مخصوصا افراط در به تصویر کشیدن چهرهای بینقص چنان زیاده است انگار این افراد همانطوری که هستند قابل پذیرش نیستند یا زیبایی لازم را ندارند و ستمی که به آنها رفته به اندازه کافی نمیتواند گویا باشد و توجه بگیرد، به همین خاطر باید با زیباسازی چهره و گاها تصاویری که آنها را مانند یک ابژه «سکسی» نشان میداد یا کاراکترهای افسانهای مانند «سیندرلا» به تصویر کشیده شوند، تا با استفاده از قابل پذیرش و دادخواهی آنها انعکاس پیدا کند.
مخصوصا افراط در به تصویر کشیدن چهرهای بینقص چنان زیاده است انگار این افراد همانطوری که هستند قابل پذیرش نیستند یا زیبایی لازم را ندارند و ستمی که به آنها رفته به اندازه کافی نمیتواند گویا باشد و توجه بگیرد، به همین خاطر باید با زیباسازی چهره و گاها تصاویری که آنها را مانند یک ابژه «سکسی» نشان میداد یا کاراکترهای افسانهای مانند «سیندرلا» به تصویر کشیده شوند، تا با استفاده از قابل پذیرش و دادخواهی آنها انعکاس پیدا کند.
گاهی این تصاویر بازسازی شده با هوش مصنوعی چنین غریب هستند که هیچ سنخیتی با فرد جانباخته، سبک زندگی، علایق، سلایق و طرز تفکر او ندارد، و ما به خودمان اجازه میدهیم با متر و معیارهای ذهنی خودمان آنها را به تصویر بکشیم، نه با «آن چیزی که در حقیقت بودند». این تصاویر گاها حتی جنبههای ایدئولوژیک و مذهبی هم پیدا کردهاند.
سعی کنیم همیشه از تصاویر واقعی جان باختهها استفاده کنیم، آنها انسانهای حقیقی بودند زمانی و با شاخصههای مختص به خودشان که ما اجازه تغییر آن را نداریم.
گاهی این کار یادآور رنج جانباختههای مناطق محروم یا طبقه فقیر و فرودست است که به دلیل اینکه مانند برخی دیگر دسترسی به سوشال مدیا نداشتهاند یا بر اساس کلیشه موجود «جذابیت ظاهری» ندارند، از آنها متریال محدودی در دسترس است، پس کمتر دیده میشوند.
متاسفانه این نگاه بارها دیده شده که مثلا برخی جانباختهها به دلیل جذابیت ظاهری بیشتر دیده میشود و همدلی با آنها به مراتب بیشتر است.
بخشی از بازسازی تصاویر جان باختهها به نظر میرسد نشأت گرفته از همین نگاه است، که فرد به اندازه کافی «زیبایی و محتوا» برای اینکه دیده شود تا بقیه صدایش شوند، ندارد.
این موضوع اگرچه هنوز خوشبختانه موردی است و عمومیت پیدا نکرده، اما به نظر مهم است درباره آن بحث جریان داشته باشد و مورد نقد و واکاوی قرار بگیرد.
پینوشت:
اینجور اکانتها رو هم آنفالو کنید تا یاد بگیرن عکس واقعی بزارن نه عکس هنرپیشههای هالیوودی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر