سخن عشق نه آن است که آید به زبان

نوروز فرا می رسد و برخی ازهم میهنان ما سخت سرگرم خرید و آماده شدن برای این جشن  باستانی هستند... 
نوروز که فرا میرسد؛ هر کسی برنامه ای برای روزهای تعطیل خود دارد. برخی آماده رفتن به مسافرت٬ برخی دیگر در خانه می مانند و آماده پذیرایی از دوستان و آشنایان می شوند و برخی هم مانند من ساعت ها پشت کامپیوتر می نشینند!!!
ولی در این میان٬ کسانی هستند که جشن و تعطیلی برایشان معنی و مفهومی ندارد.
وقت و فرصت آن را ندارند تا به مسافرت بروند و یا خستگی یک سال کار بدون وقفه را در کنند زیرا آنها راهی را برگزیده اند دشوار و بی امان...

بسیاری از ما ادعا می کنیم که عاشق و پشتیبان حیوانات هستیم٬ برخی آن را با لایک کردن و قربون صدقه های خشک و خالی نشان می دن!!! بعضی هم با بدنام کردن حامیان راستین حیوانات٬ به آنها کمک می کنند!!! 
شمار اندکی هم سالی و ماهی٬ اندکی کمک مالی می کنند!!!
ولی هستند کسانی که عشق شان چنان ژرف و پرشور است که وقت و سرمایه و جوانی خود را در راه کمک به حیوانات گذاشته اند.

آرزو سگ بیمار و لاغری که توسط رامیاد پیدا شد

او را نزد آزاده به رشت برد

آرزو پس از گذشت دو ماه!!!

۲۸ و ۲۹ اسفند زادروز رامیاد پاکمنش ( فرهاد معصومی) و آزاده محجوب٬ دو تن از پشتیبانان راستین حیوانات را به این دو عزیز شادباش می گویم و برای این دو مهربان٬ آرزوی پیروزی و تندرستی دارم.
 و... صد البته پول فراوان که شبانه روز به امید به اصطلاح حامیان حیوانات ایران نباشند تا بلکه سالی و ماهی٬ چندرغازی برای درمان و نگهداری حیوانات به آن ها کمک کنند. 
اگر آن ۸۰۰۰ لایکی صفحه حامیان حیوانات گیلان به همین زودی او و حیوانات دردمندش را فراموش کرده اند٬ بسیارند دوستانی راستین که این روز را جشن می گیرند. آنهایی که در سکوت ولی با عشق فراوان٬ سالروز بدنیا آمدن نجات دهندگان شان را جشن می گیرند...
آن بیصدایانی که با کشیدن یک دست نوازش بر سرشان یا دادن تکه نانی٬ تا آخر زندگی وفادار٬ عاشق و سپاسگزار می مانند...