اعدام پشت اعدام...

یک اتفاق ناچیز دیگر! فرزندانش بی‌سرپرست شدند و خودش دیگر نیست. ما هم دو روز دیگه نامش رو فراموش می‌کنیم و توییت می‌زنیم برای اعدامی بعدی و بعدی و بعدی...

می‌خواستم علیه فراموشی؛ نام‌ همه‌ی اعدام‌شدگانِ فردای پس از پیروزی انقلاب رو بنویسم...

می‌خواستم نام‌ همه‌ی کشته‌ و اعدام شدگان کُردستان؛ بلافاصله پس از انقلاب تا به امروز رو بنویسم، دزدی‌ها و جنایاتِ روزمره‌ی آخوندها فرصت نداد...

می‌خواستم نام‌ همه‌ی بهاییان کُشته و اعدام شده رو بنویسم که کامل نشد...

می‌خواستم نام‌ همه‌ی شکنجه‌شدگان و اعدام‌شدگانِ دهه شصت رو بنویسم؛ نشد، تعدادشون خیلی زیاد بود...

می‌خواستم از دانشجویان کشته، ربوده و ناپدید شده، اخراجی و زندانی بنویسم، فرصت نشد...

می‌خواستم نام‌ همه‌ی کشته‌شدگان پس از اعتراضات ۱۳۸۸ رو بنویسم؛ فرصت نشد کامل کنم...

می‌خواستم نام‌ همه‌ی کشته‌ و اعدام‌شدگان اعتراضات دی ۱۳۹۶ ایران رو بنویسم...

می‌خواستم نام‌ همه‌ی جانباختگان آبان ۹۸ رو بنویسم؛ نشد، چون تعدادشون خیلی زیاده.

می‌خواستم از کشته‌شدگانِ زیرِ شکنجه بنویسم که تشنگان خوزستان را کُشتند...

می‌خواستم نام‌ جانباختگان اعتراضات تابستان ۱۴۰۰ ایران رو بنویسم؛ هنوز کامل نشده‌ بود که ژینا امینی را کشتند...

می‌خواستم نام‌ همه‌ی کشته‌ و اعدام‌شدگان انقلاب ژینا رو بنویسم...

می‌خواستم از نسل‌کشی بلوچ‌ها بنویسم؛ مجال آنرا نمی‌دهند، روزی یک بلوچ می‌کُشند...

می‌خواستم از از نابودی ایران، از آلودگی آب و هوا و افزایش بیماری‌ها، از فقر و گرانیِ بی حد و اندازه، از حجاب اجباری، از دزدی‌ها، اختلاس و دیگر جنایات مسوولان جمهوری اسلامی بنویسم که دیدم سر به آسمون می‌کِشَد...

الان دیگه نمی‌دونم از چه چیزی و چه کسی بنویسم، فقط این رو می‌دونم که تا آخوندهای دزد و جنایت‌کار بر ایران حکومت می‌کنند، تعداد کشته‌شدگان و زندانیان بقدری افزایش می‌یابد که نام بردن از آنها، امکان‌ناپذیر خواهد شد.

حتا مانند کره شمالی هم نخواهیم شد تا دست‌کم کشوری داشته باشیم زیرا ایرانی باقی نخواهند گذاشت..

این انقلاب در نهایت پیروز می‌شه ولی به چه بهایی؟