مردم به طنز می گویند مراسم تشییع و تدفین با حضور نمایندگاه ویژه مقام معظم رهبری برگزار شد. اشاره ایشان به مأموران بی ادب لباس شخصی است که جنازه را به زور از دست خانواده خارج کرده، به سرعت در آمبولانس گذاشته، به تشییع کنندگان به استثنای حدود ٢٠ نفر از اعضای خانواده – آن هم بعد از کشمکش فراوان – اجازه شرکت در نماز میت را ندادند و سپس خودشان مراسم کوتاه تدفین را بدست گرفتند و به سرعت همه حتی خانواده را از سر مزار پراکنده کردند تا مبادا اقتدار تخت مفام رهبری به خطر افتد. حکومتی که از مرده ها هم می هراسد.از آداب شرعی است که کلیه مراسم تجهیز و تشییع و تدفین و ترحیم با حضور اعضای خانواده بویژه فرزند ارشد صورت گیرد. در هیچیک از این مراسم میرحسین موسوی اجازه شرکت نیافت. او حتی امکان عیادت از پدر در بستر احتضارش هم پیدا نکرده بود. در مراسم تحویل سال نو نیز در کنار پدر پیرش نبود. در طول یک ماه و نیم حصر و حبس به مدت ٢٠ دقیقه در هفته سوم اسفند در جمع نمایندگان ویژه مقام معظم رهبری (مأموران امنیتی) توانسته بود پدرش را ببیند. پیرمرد پرسیده بود این آقایان که هستند!؟ آنچه نقل مجالس خانوادگی و آشنایان رهبر جمهوری اسلامی است حدیث جوانمردی معظم له است. میر اسماعیل موسوی خامنه در دهه چهل و پنجاه چندین بار سید علی حسینی خامنه ای را از شر مأموران امنیتی طاغوتِ قبل از انقلاب در خانه خود مخفی کرده بود. میر اسماعیل بزرگ خاندانی است که رهبر جمهوری اسلامی یکی از اعضای آن است، یعنی غیر از همشهریگری نسبت دور خویشاوندی بین موسوی و خامنه ای برقرار است.
اکنون میراسماعیل موسوی از دنیا رفته است. آقای خامنه ای جوانمردی وی را چگونه پاسخ داده است؟ حتی اجازه برگزاری مراسم ترحیم وی را نداده، مراسم تشییع و تدفین و تجهیز و نماز وی را هم بر خلاف میل خانواده با زور سرهم آورده، پسر بزرگ آن مرحوم را هم از تمام این مراسم شرعی محروم کرده، برخی از اعضای خانواده عزادار را – از جمله پدر دو شهید میر ابراهیم و میرعلی موسوی – را مورد ضرب و شتم و توهین و بازداشت موقت قرار داده است. آیا جوانمردی بیش از این!؟
جوانمردی مقام معظم رهبری تازگی ندارد. معظم له حقوقدانی که در دوران طاغوت قبل از انقلاب برای رضای خدا و بدون اجرت وکالت وی و دیگر مبارزان را به عهده گرفته بود بدون حکم دادگاه صالحه به زندان انداخت. دکتر احمد صدر حاج سید جوادی از اعضای ارشد نهضت آزادی ایران همراه با دیگر اعضای شورای مرکزی و دفتر سیاسی نهضت در زمان رهبری آقای خامنه ای طعم زندان انفرادی را چشید تا همگان معنای جوانمردی مقام معظم رهبری را بدانند.
جناب آقای خامنه ای حتی نگذاشت مجلس ترحیم استادش برگزار شود. اینکه امام علی (ع) فرموده "من علمنی حرفا فقد صیرنی عبدا" احتمالا با اکسیر ولایت مطلقه فقیه رنگ باخته است. هر کسی که در درس "شرح اشارات" شرکت می کند، لزوما اهل اشارت نمی شود. مرحوم آیت الله العظمی منتظری علاوه بر سمت استادی بر آقای خامنه ای وی را برای امامت جمعه تهران به بنیانگذار جمهوری اسلامی معرفی کرده بود. آقای خامنه ای این فقیه عالیقدر را پنج سال و شش ماه در خانه حصر کرد، حسینه و دفتر و مدرسش را پلمب کرد و بیست سال در رسانه های تحت امرش به وی توهین کرد تا همگان درباره جوانمردی وی قضاوت کنند.
اکبر هاشمی رفسنجانی در رهبری سید علی خامنه ای نقش اساسی داشته است. اما او هم مزد خود را گرفت. ماموران لباس شخصی حکومت رکیک ترین دشنامها را نثار وی و خانواده اش کردند تا وی را به اطاعت وادارند و چون راضی نشد از ریاست مجلس خبرگان رهبری بزیر کشیده شد تا حدیث جوانمردی رهبری تکمیل شود.
در محافل مذهبی و سیاسی تهران شنیده می شود اینکه گفته اند اسلام با کسی شوخی ندارد، منظورشان این است که قدرت با کسی تعارف ندارد. قدرت سیاسی پدر و مادر ندارد. ملاک حال فعلی افراد است. مهم نیست که افراد در گذشته مصدر چه خدمات و فضیلتهائی بوده اند. مهم این است که الان مقام معظم رهبری را قبول دارند یا نه. اگر قبول دارند همه چیز حل است، نه به دادگاه فراخوانده می شوند حتی اگر به اندازه محمدرضا رحیمی اختلاس اثبات شده در قوه قضائیه داشته باشند، نه محاکمه می شوند ، حتی اگر به اندازه سعید مرتضوی و محمد رضا نقدی و حسین تائب جنایت کرده باشند.
و اگر فرد در تبعیت محض و اطاعت مطلقه بی بصیرت باشند، هیچ فضیلت و شرافتی کارساز نیست، حتی اگر به اندازه میراسماعیل موسوی به گردن رهبری منت داشته باشد. با ناجوانمردی رهبری نسبت به میراسماعیل موسوی اکنون آقای خامنه ای حتی در خانواده خود هم شماتت می شود. اما شیرینی قدرت دو روزه دنیا گوشش به هیچ چیز بدهکار نیست. راستی کسی که با استاد و خویشاوندان و ذوی الحقوق خود چنین می کند چه عاقبتی در پیش خواهد داشت؟ این سوال شرعی بسیاری از خویشاوندان و آشنایان رهبر جمهوری اسلامی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر