...گروهی از جوانان فینی در تمام مسیر همگام و همراه با دسته حرکت می کنند و گذرگاه را برای گذر دسته پاک و باز نگاه می دارند. در طول راه، گله به گله سلاخان گوسفندان یا گوساله هایی را که صاحبان نذر، گوشت یا خون آنها را نذر کرده اند، پیش پای حاملان قالی ذبح و قربانی می کنند.
روزی روزگاری...یک ابراهیم بود و یک اسماعیل و یک گوسفند...ولی همچنان بره ها و گوسفند ها، گوساله ها و گاوها، شتر ها و شترمرغ ها باید تاوان این آئین خرافی را پس دهند.
باز هم یکی دیگر از جشنهای دینی که بدون کشتن و خونریزی برکت و پاداش و هیجانی ندارد!
حیوان بینوا، از این همه جنون و خشم و هیاهو، قبل از مرگ چه ترس و هراسی باید سراسر وجودش را فرا گرفته باشد....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر