۱۴۰۲ آذر ۲۶, یکشنبه

زن، زندگی،آزادی

خامنه‌ای ضحاک میکشیمت زیر خاک
متن کامل نامه سپیده قلیان از زندان:
با دستور وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی، محکوم به نفی بلد هستم. 
سالهاست که در تبعید به سر می‌برم. طی این سال‌ها برای رفع این حکم دست به هر کاری زده‌ام؛ نامه نگاری، مذاکره، مناقشه، تحصن، اعتصاب. گفته‌ام جان و نان خانواده‌ام در خطر است، هر هفته طی کردن هزاران کیلومتر راه مصیبت است. اما هر بار با ادامه‌ی روند تبعید به من محرز شده است که حرف نماینده سازمان زندان‌ها در زندان بوشهر درست بود: جنازه‌ت به خوزستان بازخواهد گشت. 
علی ایحال در این مصیبت‌کده که ملتمان مرگ را نفس می‌کشد صحبت از رنج نفی بلد برای من و خانواده‌ام شاید بی‌جهت باشد. نفی بلد من در برابر اینکه جمهوری اسلامی در روز روشن می‌تواند کودک ۱۶ ساله را سلاخی کند هیچ است. اما این نامه را ثبت کردم که بگویم اگر این کیلومترها روزی قاتل خانواده‌ام شد، یادمان باشد که به غیر از مذاکره و مناقشه با نامسئولین نامحترم جمهوری اسلامی و تحصن، اعتصاب و نامه‌نگاری با آنها، به مردم نیز گفته‌ام: من سپیده قلیان پنج سال است که به دستور وزارت اطلاعات به نفی بلد محکوم شده‌ام!
سپیده قلیان 
آذر ۱۴۰۲ زندان اوین
آری ما مردم ‌پروژه داریم، پروژه برچیدن طومار حکومتی ضدزن و کودک‌کش. اما این پروژه دست هیچ فرد و جریانی نیست، بلکه دست تک تک پسران و دختران شجاع ایران، مردان و زنان و همه کسانی است که از چهار دهه حکومت‌داری مسولانی ظالم و تبهکار خسته‌اند و در پی شادی، آزادی و زندگی‌ای توام با کرامت‌ هستند و هیچ کدام از اینها در سایه جمهوری اسلامی امکان پذیر نیست.
لحظه باشکوهی که علی و کیانا، فرزندان نرگس محمدی، در مراسم اهدای جایزه صلح نوبل به مادر زندانی‌شان، روی صحنه رفتند و طنین صدای جنبش عظیم مردم ایران و‌ شعارش را تکرار کردند: زن، زندگی، آزادی 
ژن، ژیان، ئازادی
ما مادران انقلاب پیمان بستەایم...
فراموشت نکردیم ماه منیر جان. ماه‌منیر کجاست؟
زن، زندگی،آزادی

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر