برای انقراضش...

برای پدر پیروز و اندوه جانکاهش...

پیروزمان را هم کشتند...

پیروزی اما از آن ماست...

با سپاس از علیرضا شهرداری عزیز برای یازده ماه عشق و مهربانی٬ دوستی و پدری و پرستاری از پیروز

شبی که پیروز ترسیده بود

اسمی که من براش انتخاب کردم پیروز هست

به وقت ۲۲۷‌ امین روزی که پیش پیروز هستم و به وقت ۱۳۴ امین شبی که بیرون کنار پیروز میخوابم در همین هوای سرد بدون هیچ منبع گرمایی. 

فقط دوتا پتو و یک ملحفه.

چرا؟ چون باید پوشش بدنش باتغییر هوا مناسب فصل پُر می‌شد که شد و چون سلامت روحش برام مهمه شبها نباشم میاد کنار فنس و صدام میزنه.

امروزم رو با ساخت پیروز برفی گذروندم.

 چه سکوتی دنیا را فرا می‌گرفت اگر هر کسی به اندازه عملش حرف می‌زد