بعد سراغ بهاییان آمدند
سکوت کردم چون بهایی نبودم
بخش چهارم
فصل دوم: ربوده و ناپدیدشدگان
فرمان «شب و مه» هیتلر: «افرادی که امنیت آلمان را به خطر می‌اندازند» باید به شیوه‌ای به‌شدت محتاطانه، «در پوشش تاریکی شب و مه» دستگیر شوند. این افراد بدون هیچ رد و نشانی ناپدید شدند و دیگر هیچ‌کس از محل نگهداری یا سرنوشت آنها خبری پیدا نکرد.
در سی مرداد ٬۱۳۵۹ همه اعضای محفل ملی بهائیان به اضافه دو نفر دیگر از همکاران آن ها در جریان جلسه محفل با هجوم افراد سپاه پاسداران انقلاب و بدون رعایت تشریفات قانونی بازداشت می‌شوند. عبدالحسین تسلیمی، هوشنگ محمودی، ابراهیم رحمانی، حسین نجی، منوچهر قائم مقامی، عطاالله مقربی، یوسف قدیمی، بهیه نادری، کامبیز صادق زاده، یوسف عباسیان و حشمت الله روحانی یازده نفری بودند که در جریان این هجوم ربوده شدند و دیگر هرگز هیچکدام از خانواده و دوستانشان آنها را ندیدند.
در ملاقاتی در تاریخ نوزدهم شهریور ۱۳۵۹، رفسنجانی تأیید کرد که دستور دستگیری یازده بهایی صادر شده بود، اما گفت که اعضای خانواده زندانیان نمی‌توانند تا تکمیل مراحل بازپرسی با آنها ملاقات کنند. با این وجود، در تاریخ هفدهم مهر ۱۳۵۹، رفسنجانی حرفش را عوض کرد و مدعی شد که دولت هیچ عضو محفل روحانی را بازداشت نکرده‌است و در عوض قضیه ناپدید شدن بهاییان را به‌طور غیرقابل قبولی به یک گروه مستقل نسبت داد.
.jpg)
.jpg)
پس از انقلاب او را به دلیل باور مذهبی‌اش از کار بی‌کار کردند. او منشی محفل روحانی بهائیان تهران بود.
برخی از منابع
بنیاد عبدالرحمن برومند
خانه اسناد بهایی ستیزی در ایران
بی‌بی‌سی فارسی- محفلی که ناپدید شد
رادیو فردا- محافل بهایی در ایران؛ آنان که دزدیده شدند و آنان که تیرباران شدند
ایران وایر- دکتر حسین نجی؛ از صحبت با احمد خمینی و دیدار با بنی‌صدر تا ربوده شدن
رادیو زمانه- علی‌مراد داودی، یکی از نخستین قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای
زندگی نامه محمد موحد با صدای خودش
توانا- محمد موحد؛ آخوندی که بهائی شد
توانا- روحی روشنی؛ متفکر بهائی ربوده‌شده و قربانی انقلاب ۵۷
فیلم- به یاد روحی روشنی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر