۳۴ سال از ترور دکتر عبدالرحمن قاسملو و عبدالله قادری‌آذر توسط عوامل جمهوری اسلامی گذشت...
عبدالرحمن قاسملو در کنگره سوم حزب دموکرات (١٣۵٢) به دبیرکلی حزب انتخاب شد و تا پایان زندگی‌اش در این مقام باقی ماند. او در مقام دبیر کل و با همکاری هم‌رزمانش، برنامه‌ای مدرن و دموکراتیک برای حزب تدوین کرد و نام حزب را به «حزب دموکرات کردستان ایران» تغییر داد. شعار حزب این بود: «خودمختاری برای کردستان و دموکراسی برای ایران».
آقای قاسملو در دوران اقامت آخوندِ دجال خمینی در نوفل لو شاتو برای دیدار و تبادل نظر با او دو بار اقدام کرد، ولی هر دو بار پذیرفته نشد.
دکتر قاسملو در دوران اقامت آخوندِ دجال خمینی در نوفل لو شاتو برای دیدار و تبادل نظر با او دو بار اقدام کرد، ولی هر دو بار پذیرفته نشد.
حزب دموکرات کردستان ایران در١٢ اسفند ١٣۵٧، پس از ٣٢ سال فعالیت پنهانی، فعالیت علنی خود در ایران را آغاز کرد.
این حزب که خواهان جدایی دین از دولت بود، رفراندم برای استقرار جمهوری اسلامی را تحریم کرد.
در انتخابات نمایندگان مجلس خبرگان، قاسملو ٨٠ درصد آرای ارومیه را به دست آورد و به عنوان نماینده این شهر انتخاب شد. ولی هرگز به مجلس راه نیافت.
خمینی روز ٢٧ مرداد در جمع وکلای مجلس خبرگان حزب دموکرات را «یک جمعیت خرابکار»، «یک جمعیت فاسد» و «یک جمعیت مفسد» خواند و اعلام کرد قاسملو فاسد است (صحیفۀ نور: ٨/٢٤٣)
به این ترتیب خمینی راه را بر هرگونه حل و فصل مسالمت‌آمیز مسئله کردستان بست و کشتار کُردها آغاز شد...
روزنامه کیهان نوشت: مهاجمان مسلح در پاوه٬ مردم و پاسداران را قتل‌عام کردند.
سناریویی که ۴۴ سال است تکرار می‌کند! آخرین آنها٬ کشتار مردم زاهدان در جمعه‌ی خونین و قتل کیان پیرفلک٬ کودک نه ساله و... توسط مزدوران سپاه٬ نیروی انتظامی و لباس‌شخصی‌های مسلح بود که به مهاجمان مسلح نسبت داده شد.
دکتر قاسملو، ٢٨ مهر ١٣۵٨ در مهاباد اعلام کرد که مقاومت مسلحانه کردها به شکل جنگ چریکی ادامه خواهد یافت. تا سه سال پس از آن نیروهای حزب دموکرات بخش مهمی از کردستان، به غیر از شهرها، را تحت کنترل داشتند، اما به تدریج ناگزیر شدند منطقه را ترک کنند و در کردستان عراق مستقر شوند.
قاسملو در ملاقاتش با مارک کراوتز، گزارشگر روزنامه فرانسوی لیبراسیون می‌گوید: «من هم جنگ را دوست ندارم. جنگ نه تنها زندگی‌ها و ساختمان‌ها را نابود می‌کند، بلکه انسان‌ها را نیز ویران می‌کند. آنها [مقامات جمهوری اسلامی] چاره دیگری برای ما نگذاشته‌اند.»
.jpg)
دکتر قاسملو معتقد بود که مسئله کردستان راه حل نظامی نخواهد داشت و باید از طریق گفت‌وگو به یک راه حل سیاسی رسید. یاران دکتر قاسملو در حزب دموکرات کردستان ایران از او به عنوان «مرد صلح و گفت‌وگو»، «رهبری پر جاذبه، خطیبی خوش بیان و انسانی با فرهنگ و کتاب‌دوست بود که علاوه بر زبان مادری‌اش که کردی بود (هر دو گویش کرمانجی و سورانی)، زبانهای فارسی، عربی، ترکی آذری، ترکی استانبولی، فرانسوی، انگلیسی، چکی، اسلواکی، روسی و لهستانی را نیز به روانی صحبت می‌کرد و به آلمانی نیز آشنایی نسبی داشت.
.jpg)
دور اول این مذاکرات محرمانه در وین به تاریخ ٩ و ١٠ دی ١٣۶٧ انجام شد. هيئت نمايندگی ايران به سرپرستی محمد جعفری صحرارودی، رئيس امور كُردها در وزارت اطلاعات در این مذاکرات شرکت کرد. به نظر قاسملو روند این مذاکرات مثبت بود.
جلسه بعدی در ٢٩ دی ١٣۶٧ تشکیل شد. در پایان این مذاکرات هیئت نمایندگی ایران وانمود کرد که اصل خودمختاری را پذیرفته و باید با دولت متبوعه خود چگونگی اجرای آن را بررسی کند.
در روز ٢١ تیر ١٣۶٨، عبدالرحمن قاسملو به همراه عبدالله قادری آذر، نماینده حزب دموکرات کردستان ایران در اروپا و فاضل رسول، در آپارتمانی واقع در شماره ۵ لینکه بانگاسه وین که توسط فاضل رسول تهیه شده بود، با هئیت اعزامی جمهوری اسلامی ملاقات کردند. هیچ یک از طرفین مذاکره از محل این آپارتمان اطلاعی نداشتند، فاضل رسول دو هیئت را جداگانه به آنجا همراهی کرده بود. چون مذاکرات در آن ملاقات به نتیجه نرسید، طرفین برای دیدار مجدد در ساعت پنج ونیم بعد از ظهر روز بعد توافق کردند.
طرفین برای دیدار مجدد در ساعت پنج و نیم بعد از ظهر روز بعد توافق کردند. فاضل رسول در آپارتمان مذکور منتظر نمایندگان حزب دموکرات کردستان ایران و هیئت اعزامی از طرف جمهوری اسلامی بود. در ساعت مقرر عبدالرحمن قاسملو و عبدالله قادری بدون هیچ گونه تدابیر احتیاطی و امنیتی به محل مذاکرات رسیدند. چند لحظه بعد، هیئت نمایندگی جمهوری اسلامی ایران که شامل محمد جعفری صحرارودی (رئيس امور كردها در وزارت اطلاعات)، مصطفی آجودی (استاندار کردستان) و امیر منصور بزرگیان (نام اصلی وی غفور درجزی، از نیروهای ویژه سپاه پاسداران)، به آنها پیوستند. دکتر قاسملو مخفیانه مذاکرات را ضبط کرده بود و نوار آن بعدا توسط پلیس اتریش به مسئولان حزب دموکرات کردستان ایران تحویل داده شد و متن آن منتشر شد.
در این مکالمات صحرارودی تأکید دارد مذاکرات باید محرمانه بماند تا دشمنان نتوانند مانع از ادامه و به نتیجه رسیدن آن شوند.
در این مکالمات صحرارودی تأکید دارد مذاکرات باید محرمانه بماند تا دشمنان نتوانند مانع از ادامه و به نتیجه رسیدن آن شوند.
... سپس دکتر قاسملو مجددا بر اصل خودمختاری تأکید می‌کند. فاضل رسول، میانجی کُرد عراقی در پایان این گفت‌وگو طرفین را به توافق تشویق می‌کند و تذکر می‌دهد که شاید سه سال دیگر چنین شرایطی برای مذاکرات صلح‌آمیز فراهم نباشد.
«اندک زمانی پس از این پیشنهاد، صدای رگبار گلوله شنیده می‌شود که در آن صدای دو اسلحه به وضوح قابل تشخیص است. دکتر قاسملو در ناحیه پیشانی، شقیقه و گلو مورد اصابت قرار گرفته» یک تیر خلاص هم به او زده‌اند. صحرارودی بر اثر اصابت یک گلوله زخمی می‌شود و تیر خلاص نیز به او شلیک نمی‌شود.
...اندکی بعد بزرگیان (درجزی) ظاهر می‌شود و به همراه پلیس به خانه شماره پنج، محل مذاکره می‌رود. دو مأمور پلیس به دنبال او وارد آپارتمان می‌شوند. آنها در بازجویی بدنی ازبزرگیان یک پاکت پستی خون‌آلود به همراه ۹۴۰۰ دلار پیدا می‌کنند.
.jpg)
واکنش مقامات اتریش
بلافاصله بعد از کشف این جنایت، مأموریت تحقیق و پیگیری آن به آقای اسوالد کِسلر (Oswald Kessler, EBT) رئیس «واحد ویژه مبارزه با تروریسم» اتریش محول شد. پس از بررسی محل حادثه و قرائن و شواهد موجود، او چنین اظهار کرد:
- در ورودی خانه هیچ نشانی مبنی بر اینکه کسی آن را به زور بازکرده باشد، نیست.
- به هر سه نفر کُرد تیر خلاص زده شده است.
- دو نفر از سه کُرد کاملاً غافلگیر شده و درحالت نشسته به قتل رسیده‌اند. اگر فردی بیگانه از بیرون وارد اتاق بشود ابدا ممکن نبود که آنها همچنان نشسته در جای خود باقی بمانند.
- مصطفوی (آجودی) فرار کرده و مخفی شده است.
- موقعیت آپارتمان طوری است که امکان تشخیص موقعیت و وضعیت خانه از بیرون ممکن نیست، یعنی قاتلان باید از درون با موقعیت خانه آشنایی داشته باشند.
- قاتلان باید از محل نشستن مقتولان دقیقاً آگاهی می‌داشتند تا هنگام یک عملیات برق‌آسا اشتباهی تیر نزنند.
- این ترور شکل کلاسیک تروریستی ندارد و شبیه ترورهای انجام شده توسط دستگاه‌های اطلاعاتی امنیتی است. زیرا در مدل‌های کلاسیک تروریستی، قاتل و مقتول برای اولین بار نه در یک خانه خصوصی، بلکه در برابر هتل یا در فرودگاه یا ... همدیگر را ملاقات می‌کنند. در صورتی که در این ترور قاتل و مقتول همدیگر را می‌شناختند و قاتلان موفق شده‌اند اعتماد قربانیان را به دست آورند.
- و دلیل هشتم برای کسلر این است که بنابر اطلاعات او قاسملو و قادری با فرستادگان جمهوری اسلامی ایران در حال مذاکره بودند. طبق این شواهد و قرائن، آقای اُسوالد کِسلر می‌گوید:
«... کردها به قتل رسیده‌اند و مأموران جمهوری اسلامی ایران زنده مانده‌اند. برای ما موضوع کاملاً روشن است. بقیه قضیه به عهده سیاست‌مداران است.»
تحقیقات بعدی پلیس فرضیه ارتکاب قتل توسط هیئت مذاکره کننده را تقویت کرد. «تجزیه و تحلیل تیراندازی‌ها نشان داد که قاتلان، بر خلاف ادعای صحرارودی، نمی‌توانستند از نزدیکی در ورودی تیراندازی کرده باشند. مسیر گلوله‌ها نشان می‌داد که از طرف هیئت نمایندگان جمهوری اسلامی ایران شلیک شده‌اند. پوکه‌های فشنگ در محلی که این نمایندگان نشسته بودند پیدا شده و نه در نزدیک در اطاق.
.jpg)
اظهارات خانواده
خانم هلن کرولیچ (نسرین قاسملو)، همسر آقای قاسملو از همان آغاز به روند تحقیقات و کندی واکنش مقامات اتریشی و سپس به آزادی متهمان و بازگشت آنها به ایران اعتراض کرد. خانم قاسملو در ١١ مرداد ١٣٧٠ علیه اتریش شکایت کرد. وی دولت این کشور را «به امتناع قاطع از انجام تحقیقات درباره قتل دکتر قاسملو و نیز صدور اجازه به قاتلان برای ترک اتریش بدون هیچگونه مشکل» متهم کرد.
او دولت اتریش را متهم کرد که به دلیل فشارهای وارده از طرف جمهوری اسلامی ایران و معاملات غیرقانونی تسلیحات که طی جنگ ایران وعراق بین حکومت ایران و شرکت دولتی اتریشی Voest انجام شده بود، مقامات پلیس را آگاهانه از بررسی و تحقیق در این پرونده منع کرده است. دادگاه اتریش دعوی را بدون استماع شهود رد کرد و حکم داد که خانم کرولیچ قادر به ارائه ادعای محمول بر صحت نبوده و نیز رسیدگی به پرونده علیه جمهوری اسلامی ایران خارج از صلاحیت قضایی دادگاه اتریش است. این حکم توسط دادگاه استیناف وین تأئید و دعوی رد شد.»
خانم قاسملو در خاطرات خود می‌نویسد که دادگاه اتریش او را به پرداخت ۸۰ هزار شلینگ برای مخارج دادگاه محکوم کرد. خانم قاسملو در پاسخ به مقامات قضایی نوشت که ترجیح می‌دهد به عنوان یک مقروض ورشکسته به زندان برود تا یک شاهی به دادگستری بپردازد که از تروریسم دولتی حمایت می کند. مقامات قضایی برای اجرای این حکم اقدامی نکردند.
یک مقام عالی‌رتبه اتریشی در مورد بی‌علاقگی مقامات این کشور به پیگیری قضایی پرونده قاسملو به مجله تایم گفت: «هیچ کشوری نمی‌خواهد یک پرونده تروریستی را تحت پیگرد قرار دهد... مجازات یک تروریست محکومْ حبس ابد است که این در اتریش حداقل ۱۵ سال است و بدین معناست که کشور شما ۱۵ سال در خطر [حملات تروریستی] است.»
یادشان گرامی باد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر